28/4/09

Και ένα τραγούδι από τους Δανούς "BURNIN RED IVANHOE" - Second floor, με πολύ ωραίο τέμπο και απίστευτα μαγικό φλάουτο ! Enjoy it !

Χωρίς "e"

Λέγεται ότι στην αγγλική αλφάβητο το γράμμα «E» είναι αυτό που χρησιμοποιείται συχνότερα από οποιοδήποτε άλλο .

Το 1937 ο Αμερικανός συγγραφέας Έρνεστ Βίνσεντ Ράιτ έγραψε ένα μυθιστόρημα 50.110 λέξεων με τον τίτλο «Γκάτσμπι» (Gadspy), που δεν έχει μέσα ούτε ένα E.

Το εγχείρημα δεν ήταν εύκολο καθώς έπρεπε να αποφύγει πολλές λέξεις. Ήταν αναγκασμένος π.χ. να παραλείψει σχεδόν κάθε ρήμα στον αόριστο χρόνο , καθώς σχεδόν όλα τα ομαλά ρήματα στον αόριστο τελειώνουν σε -ed.

Επίσης, μιας και οι αριθμοί, σύμφωνα με τους κανόνες του λογοτεχνικού αυτού παιχνιδιού, γράφονται ολογράφως, έπρεπε να ξεχάσει όλους τους αριθμούς ανάμεσα στο έξι και στο τριάντα.

Όπως σημειώνει με χιούμορ στον πρόλογο του είχε πρόβλημα στην παρουσίαση των νεαρών ηρωίδων του, διότι «ποια νεαρή γυναίκα θα ήθελε να γίνει γνωστό πως είναι άνω των τριάντα;»

Ιδού ένα απόσπασμα από την πρώτη πρόταση του «Γκάτσμπι»:

If Youth, throughout all history, had had a champion to stand up for it; to show a doubting world that a child can think; and possibly, do it practically; you would constantly run across folks today who claim that «a child don't know anything»

[=Αχ, και να 'χε η Νιότη, στο διάβα της ιστορίας, έναν ιππότη να την υπερασπιστεί. Να δείξει στον καχύποπτο κόσμο πώς ένα παιδί είναι σε θέση να σκέφτεται. Και μάλιστα να σκέφτεται πρακτικά. Σήμερα όλο συναντάς ανθρώπους που λένε πως «τα παιδιά δεν ξέρουν τίποτα»]

Για να πετύχει ευκολότερα τον στόχο του , ο Ράιτ αχρήστευσε το αντίστοιχο πλήκτρο της γραφομηχανής του. Παρά τις δυσκολίες, κατάφερε να τελειώσει το μυθιστόρημά του μέσα σε 165 μέρες.
Το βιβλίο έχει συνολικά 267 σελίδες και είναι απρόσμενα ευκολοδιάβαστο.
H εισαγωγή του βιβλίου, όπως και το εξώφυλλο, δεν αποτελούν μέρος της ιστορίας κι έτσι εκεί χρησιμοποιεί το γράμμα E κατά βούληση.
Άλλωστε το ίδιο το ονοματεπώνυμο του έχει τρεις φορές το γράμμα E (Ernest Vincent Wright)….

4/4/09

Δεν άντεξε τη φρίκη της φωτογραφίας του

Ο Kevin Carter κέρδισε το βραβείο Pulitzer για τη φωτογραφία (δίπλα) που τράβηξε στο Σουδάν το 1993 και η οποία δημοσιεύτηκε στους New York Times στις 26 Μαρτίου της ίδιας χρονιάς.

Το βραβείο έμαθε ότι το κέρδισε στις 12 Απριλίου του 1994.Το παρέλαβε στις 14 Μαΐου και μετά δύο μήνες, στις 27 Ιουλίου, αυτοκτόνησε. Όταν ο Κevin έβγαλε την φωτογραφία δεν δούλευε για λογαριασμό κανενός περιοδικού και με τις φωτογραφίες του ήθελε να δείξει την πείνα που υπήρχε στο Σουδάν και στην Αφρική γενικά.Η φωτογραφία απεικονίζει ένα υποσιτισμένο κοριτσάκι που σέρνεται για να φτάσει σε κέντρο διανομής τροφής ενώ παρακολουθείται από ένα όρνεο το οποίο περιμένει το θάνατο της για να μπορέσει να ζήσει αυτό.

Σχόλιο: Δέκα λεπτά περίμενε το όρνιο, δέκα λεπτά περίμενε ο Kevin μετά κάθισε κάτω από ένα δέντρο και έκλαιγε, γιατί απαγορευόταν να βοηθήσει το παιδάκι να ζήσει. Όλο το περιστατικό κράτησε μισή ώρα μέχρι που έφυγε με το ελικόπτερο της επισιτιστικής βοήθειας. Ήταν ένα τυχαίο επεισόδιο, μισής ώρας στη ζωή του. Τόσο χρειάσθηκε για να πάρει το βραβείο, να μείνει στην αιωνιότητα και να πεθάνει από αυτό δυο μήνες μετά. Σήμερα είναι διαφορετικά;